De weer zeer degelijk uitgevoerde ledenpanels, die zijn gehouden onder abonnees van het Rode Nest en supporters van Rood Vooruit over het besluit van het Partijbestuur om op het congres van 21 juni a.s. de leden te laten stemmen over de fusie tussen de Partij van de Arbeid en GroenLinks, hebben weer stof tot nadenken gegeven. Het Partijbestuur meende dat de versnelling van de besluitvorming duidelijkheid zou brengen, voorbijgaand aan de wens van veel leden om daaraan voorafgaand met elkaar hierover in gesprek te gaan. Dat was ook in eerste instantie afgesproken. De indruk wordt nu gewekt dat het Partijbestuur de discussie wil vermijden.
Over de panels wordt elders in dit nummer van de nieuwsbrief het Rode Nest geschreven. Ik wil het hebben over wat mij opviel bij het doorlezen van de uitslagen van het panel. Bijvoorbeeld, dat bij het beantwoorden van vragen, abonnees van het Rode Nest het steeds voor ongeveer de helft eens zijn met het standpunt van het Partijbestuur, terwijl de deelnemers van Rood Vooruit het in meerderheid oneens zijn met de PB-standpunten. Het zijn duidelijk twee groepen partijgenoten met een verschillende mening.
Toen ik de uitwerking van de Thematische Politieke Moties doorlas viel mij op dat werd voorgesteld om kernenergie weer als serieus alternatief te benoemen. Daar schrok ik van. In mijn jeugd – de zeventiger jaren – zou dat in de partij ondenkbaar zijn geweest, want er was toen nog geen oplossing gevonden voor het probleem van het kernafval. Dat is nog steeds niet het geval, maar blijkbaar is dat nu geen probleem meer. Rechtse partijen stellen voor om het kernafval op te slaan in lege gasvelden, zoutvelden of onder de bodem van de zee, maar de enige keer dat dit is gedaan, zijn de vaten kernafval gaan lekken. Daarna is het niet meer geprobeerd. In het belang van de toekomst van de generaties na ons zou ik willen voorstellen te wachten met de uitvoering van dergelijke plannen totdat is bewezen dat dit niet alleen veilig is en maar ook op termijn houdbaar.
Persoonlijk zou ik meer aandacht willen besteden aan de reden waarom er steeds meer energie nodig is, zoals het gebruik van AI en andere elektronische ontwikkelingen die tot doel hebben het leven voor mensen te “vereenvoudigen”. Ze hoeven dan niet meer zelf na te denken als ze iets willen schrijven of iets willen ontwikkelen. Dat een deel van de mensen daardoor steeds minder in staat zal zijn om zelfstandig na te denken, is blijkbaar geen reden om dergelijke ontwikkelingen stop te zetten. Daar zou ik wel iets aan willen doen, maar daarvoor is veel meer inzet nodig. De Eerste en Tweede Kamer en het Europees Parlement zouden dit op de agenda moeten zetten. Niet alle nieuwe ontwikkelingen zijn goede ontwikkelingen. Soms moet je er een stokje voor kunnen steken en in dit geval is het nodig om te voorkomen dat toekomstige generaties steeds minder zelf kunnen. Want dan gaan de ontwikkelingen niet alleen achteruit, maar wordt er een nieuwe, ongewenste ongelijkheid in de samenleving gecreëerd.
Margreet Elings