De zwalkende opstelling van de PvdA in de afgelopen decennia ten aanzien van het integratiedebat heeft de partij geen goed gedaan. Uit electorale overwegingen was men bereid de kwaliteitseisen voor partijvertegenwoordigers met een emigratieachtergrond fors terug te schroeven. Daarbij werd ervan uitgegaan dat de nieuwe Nederlanders onze normen en waarden snel zouden accepteren. Nu blijkt dat een niet onaanzienlijk deel van hen juist teruggrijpt op de – vaak inmiddels verouderde – waarden en normen uit het land van herkomst, zullen we opnieuw moeten strijden voor onze grondrechten, zoals gelijkwaardigheid van alle mensen.
De onduidelijke houding van de PvdA-top in het integratiedebat de afgelopen jaren heeft de partij geen goed gedaan. De Pavlov-reactie bij ieder blijk van desintegratie dat veel mensen met wortels elders het hier wel fantastisch doen, moet ophouden. Niemand, van rechts tot links, ontkent dat, maar dat gaat totaal voorbij aan het feit dat individuen en groepen met hun rug naar de onze maatschappij leven en er zich zelfs tegen keren, door vast te houden aan leefwijzen die vaak zelfs in de landen van herkomst achterhaald zijn. Dat doet afbreuk aan onze verworvenheden en grondrechten zoals de gelijkwaardigheid van alle mensen en dat stoort velen terecht. Electorale overwegingen mogen hier geen rol spelen!
Ik ben een PvdA-er in hart en nieren, al meer dan 40 jaar lid en in die tijd heb ik nog meegemaakt dat een deel van die rechten niet vanzelfsprekend waren. Dat waren de rechten van vrouwen, die zich niet willen verbergen maar juist zichtbaar willen zijn en het recht op openlijke homoseksualiteit. Ik heb nog meegemaakt dat homo’s zich niet konden uitspreken over hun seksuele geaardheid zonder angst voor represailles en verstoting. Dat kan nu wel en dat zijn verworvenheden waarvoor in een recent verleden is gevochten, onder meer door de PvdA. Het gaat hierbij om vrijheid die zich niet verdraagt met eng nationalisme, niet met een vermeende Nederlandse superioriteit, noch met een Amerikaanse of met een Turkse.
Wij zijn gelukkig nooit een land geweest met veel vlagvertoon. Dat moet wat mij betreft ook zo blijven, maar juist daarom wil ik in Amsterdam Osdorp of Rotterdam niet tussen de Turkse vlaggen lopen. En zeker niet als het een betoon van aanhankelijkheid betreft aan een president die zijn land naar een religieuze dictatuur wil voeren, door de onafhankelijke, rechterlijke en controlerende macht uit te schakelen. Dat staat haaks op wat er hier en de rest van de moderne wereld bevochten en bereikt is. De internationale solidariteit die de PvdA altijd in haar vaandel draagt, bepleit die verworvenheden, zoals vrijmaking van religieuze dogma’s en onderdrukking, voor de hele wereld. De vrijheid van godsdienst en meningsuiting kan in dat licht geen vrijbrief zijn voor degenen die hun dogma’s aan de wereld willen opleggen en daarmee teruggaan in de tijd waarin die verworvenheden nog niet bestonden. Mede daaraan ontleent de PvdA bestaansrecht en zo steunt het degenen die hiervoor strijden. Dat moeten wij weer duidelijk uitdragen!
Sonja Hauet, Amsterdam West