Zaterdag 19 januari 2019 was het congres van de PvdA. Hier volgen enkele impressies van partijgenoten uit verschillende delen van het land die op het congres aanwezig waren.
Het partijcongres dat op 19 januari 2019 werd gehouden zag er wat anders uit dan de leden gewend zijn. Het podium voor het congrespresidium was op ongeveer eenderde van de lengte van de zaal opgesteld en zaten de leden van het presidium met hun gezichten naar het korte deel van de zaal, zodat tweederde van de aanwezigen de hele dag tegen de ruggen van het presidium aankeken. Sprekers moesten voortdurend om hun as draaien om iedereen aan te kunnen kijken. Velen snapten niet waarom voor deze opstelling was gekozen en het werd ook niet verduidelijkt.
Er was commotie over twee moties met dezelfde strekking, waarvan de één al was aangenomen en de ander op het congres in stemming werd gebracht, waarbij de partijvoorzitter tegen het aannemen van die tweede motie adviseerde. Dat was vreemd, omdat het aannemen van die tweede motie niets zou veranderen aan het feit dat er al een motie met dezelfde strekking was aangenomen.
De partijvoorzitter maakte duidelijk dat we het voorlopig zuinig aan moeten doen. Dat is logisch na de forse daling in het aantal Tweede Kamer zetels en leden. Toch was er nog wat luxe op het congres, zoals een groot scherm, waarop de uitslagen van de stemmingen werden geprojecteerd en de tekst van de Internationale en andere zaken. Jammer dat dat scherm niet werd gebruikt om de kandidaten voor het Eerste Kamer en het Europees Parlement aan de leden voor te stellen. Nu werden ze “en masse” op het podium geïntroduceerd en wisten we niet wie wie was. Een gemiste kans!
Onze “spitzenkandidat”
Het middagprogramma begon met een geweldige speech van Andrea Nahles van onze zusterpartij SPD, die ons vertelde dat ook de Duitse fractie er trots op is dat Frans Timmermans de “spitzenkandidat” van de sociaaldemocraten in het Europese Parlement is. Ook de speech van Frans Timmermans werd met groot enthousiasme ontvangen. Ik zou bijna zeggen: Laat dat maar aan Frans over, hij is een echte woordkunstenaar. Nelleke Vedelaar had mensen naar het congres meegebracht die ze in het zonnetje wilde zetten. Dat was hartverwarmend. De speech van Lodewijk Asscher werd eveneens enthousiast ontvangen en vormde een goede afsluiting van dit congres.
Margreet Elings,
Amsterdam
Schaft het partijbestuur de politieke ledenraden af?
Het indienen van een motie is voor de leden de meest directe, eigenlijk enige, manier om inspraak te krijgen in het beleid en de koers van de partij. Tot vorige week stond prominent bovenaan op de PvdA-site: Alle leden hebben invloed. Of woorden van die strekking. Ik kan het niet meer checken, want het is nu weg. Er staat nu “Zekerheid”, wat ik niet erg progressief vind, maar dat is een andere zaak.
Voor het afgelopen congres waren twee bijna identieke moties ingediend over het behoud van de Ledenraden, motie nummer 3 en nummer 16; de eerste via het voorcongres van Noord-Holland (zijn er overigens nog meer provincies die voorcongressen houden?) en de tweede door Francisca Drijver uit Krimpen aan den IJssel.
Beide stellen dat er vorig jaar geen ledenraden zijn gehouden, terwijl dat statutair wel zou moeten, en vragen om minimaal 2, c.q. 3 ledenraden per jaar.
Nu is er iets vreemds met deze moties aan de hand. Motie 3 was via de Ledenkamer al aangenomen met 52% van de stemmen voor, 26% tegen en 22% blanco stemmen. Motie 16 kreeg in de Ledenkamer 35% van de stemmen voor, 33% tegen en 32% blanco stemmen en werd besproken op het congres en daarna in stemming gebracht. Op aandringen van Nelleke Vedelaar werd de motie verworpen met 32% van de stemmen voor en 68% tegen.
Ik begrijp de gang van zaken niet! Motie 3 was al aangenomen, ergo de ledenraden blijven, in elk geval 2 per jaar. Maar dat wilde onze partijvoorzitter niet beloven. Zij heeft liever gezellige bijeenkomsten met karaoke. Daarvoor moeten dan wel de statuten veranderd worden, dus ik neem aan dat het laatste woord daarover nog niet is gesproken.
Lies Opdam,
Amsterdam
De “Internationale” niet meer het sluitstuk van het congres
Zaterdag 19 januari vond het congres plaatst. Het zou het hoogtepunt van onze ledendemocratie moeten zijn. Maar alles is veel als je niet veel verwacht.
De Internationale werd vrijwel aan het begin van het congres gezongen, daar had ik niet op gerekend en velen met mij. De traditie, het strijdlied als laatste te zingen, werd verbroken. Waren er meer partijgenoten in de zaal dan tijdens het, mijns inziens belachelijke, karaoke? Volgens mij niet.
De behandeling van moties en amendementen ging redelijk vlot; de Politieke Ledenraad wordt afgeschaft, maar dat vond de meerderheid van het congres niet erg. Er komen Ledendagen voor in de plaats, want politiek moet vooral gezellig zijn. Voor mijn argument dat politiek niet gezellig is, was de partijvoorzitter niet gevoelig.
De lijsttrekker voor het Europees Parlement is niet door de leden gekozen, dat zat en zit mij niet lekker. Zijn speech werd echter door het congres met veel enthousiasme ontvangen, daar leg ik mij bij neer.
Dat ligt een beetje anders bij de lijsttrekker voor de Eerste Kamer. Zij is door de leden gekozen, maar blijft vicevoorzitter van de Alternatieve Vakbond. Op mijn vraag of zij die functie wil neerleggen, reageerde zij als door een wesp gestoken. Wel zegde zij toe geen zitting in commissies te nemen, waarbij sprake zou kunnen zijn van belangenverstrengeling.
Voor het Europees Parlement heeft de partij een goed verkiezingsprogramma, de kandidatenlijst staat vol met strijdbare partijgenoten. Dit laatste geldt ook voor de Eerste Kamer. Laten we daarom strijdend voorwaarts gaan, dan wordt het misschien toch nog gezellig.
Francisca Drijver,
Krimpen aan den IJssel
Wandelgangenprogramma werd druk bezocht
Het congres op zaterdag 19 januari was een typisch verkiezingscongres. Het type congres dat zich kenmerkt doordat het een paar maanden voor de verkiezingen plaatsvind, sterk media georiënteerd is en overvol zit met speeches. Deze keer vormden de verkiezingen voor het Europees Parlement de hoofdmoot.
De moties en de actuele moties werden behandeld, delegatie- en presidiumleden gekozen, kandidaat-volksvertegenwoordigers gekozen, één ledenraadpleging over één lijsttrekker bekrachtigd en het verkiezingsprogramma vastgesteld.
Deze keer waren diverse PvdA-groepen in de gelegenheid gesteld om op de congreslocatie een zogenaamd wandelgangenprogramma vorm te geven. Een combinatie van marktkraampjes en bijeenkomsten. Het Netwerk Diversiteit, Linksom!, de Jonge Socialisten, het Rode Nest en vele andere groepen waren aanwezig. Dat alles trok zeer veel mensen aan. Het Rode Nest kon zich verheugen op veel belangstelling voor haar bijeenkomst over ledendemocratie. Hieruit blijkt dat de goede organisatie van de verenigings-democratie PvdA-leden aan het hart gaat. Een echte democratische vereniging, waaraan je als lid écht kunt meedoen! De Jonge Socialisten hadden leuke acties waaraan vele jongeren deelnamen. Bij de Linksom!-bijeenkomst over armoede, schulden en basisinkomen was de opkomst zelfs zo overweldigend dat tientallen belangstellenden niet eens meer de zaal in konden. Dat werd opgelost met vervolgbijeenkomsten en video-uitzendingen. Samengevat: een zeer succesvol en inspirerend wandelgangenprogramma.
Landelijk samenwerken
Naast het meer georganiseerde gebeuren waren er vele tafeltjes en zitgelegenheden beschikbaar. Vooral tijdens de pauzes en tijdens Club Rood werd daar druk gebruik van gemaakt. Een prima plek om met elkaar te kunnen spreken en om te discussiëren. Een congres is immers één van de weinige mogelijkheden waar PvdA-leden elkaar landelijk spontaan kunnen treffen en spreken. Niet in de laatste plaats heel goed dat er ook een aantal volksvertegenwoordigers aanwezig was.
Wat leren wij van dit congres? Uiteraard wat verbeterpunten zoals de toegankelijkheid van het podium en de imitatie van het Amerikaanse politieke media circus. Voelt de doelgroep zich daardoor wel aangesproken? Het meeste leren wij echter uit de reacties van de aanwezige leden. De moties gaven heel goed aan wat er leeft in onze vereniging. Het wandelgangenprogramma werd bijzonder gewaardeerd als een gelegenheid om gezamenlijk zowel met inhoudelijke politiek als de opbouw van onze vereniging bezig te zijn. Een politieke vereniging waar leden, naar hun eigen interesse, landelijk kunnen samenwerken om onze samenleving én onze vereniging te verbeteren.
Dick Kalkman,
Alphen aan de Rijn